In de rubriek “Even kennis maken met…” spreken wij met jongeren uit onze doelgroep. Deze keer: Gili (18), een van de jongeren die ons hebben geïnspireerd tijdens de bijeenkomsten van afgelopen zomer. Gili is parttime DJ (al heeft corona dat even stilgezet). Hij doet nu een opleiding Logistiek aan het Zadkine. Hij hoopt deze opleiding snel af te ronden, zodat hij door kan stromen naar de kappersopleiding. Zijn droom is om te kunnen leven van het DJ’en en ooit zijn eigen kapsalon te hebben. Ondernemen zit in zijn bloed. We vroegen hem naar zijn ervaringen als jonge jongen in Delfshaven.
Ha Gili, leuk dat je even tijd hebt! Hoe is het?
Yes, natuurlijk man. Het gaat goed, ik ben eindelijk op een pad beland dat ik leuk vind om te bewandelen. Ik ben nu bezig aan een opleiding logistiek op MBO1, maar ik wil kapper worden. Helaas is de kappersopleiding MBO2 dus ik moet eerst deze op het Zadkine afronden voordat ik daaraan kan beginnen.
Wil je al lang kapper worden?
Ja, zeker. Mijn oom is kapper en ik was van kleins af aan geobsedeerd door zijn skills. Een paar jaar geleden leende ik wat kappersapparatuur van een vriend van mij, toen begon ik vrienden te knippen. Dat ging goed, jongens kwamen vaak terug en soms ging ik bij hen langs. Ik vind het echt leuk om te doen, omdat je mensenkennis opbouwt. Ik houd van praten (haha) dus ik leer mensen ook goed kennen tijdens het knippen. Uiteindelijk wil ik een eigen kapsalon.
Je kijkt dus vooruit?
Ja ik ben wel echt een ondernemer. Ik heb een langetermijnvisie. Maar alles op z’n tijd – ik heb vertrouwen in mezelf. Eigenlijk wil ik het allerliefst DJ worden. Voor corona heb al een keer in club Thalia gestaan! Dat was echt een droom die uitkwam.
Leuk om te horen! Goed bezig. Is het altijd zo soepel gegaan?
Nee, zeker niet. Een tijdje terug ben ik er een even tussenuit geweest, als je snapt wat ik bedoel. Die periode was echt niet leuk. Laten we zeggen dat ik zo vaak ben gevallen, dat het opstaan steeds moeilijker werd. In die tijd deed ik domme dingen, ik leed echt onder groepsdruk. Maar ik ben ouder en wijzer geworden, en ik ben opgestaan, dus nu zeg ik; kom niet met die onzin bij mij, ik ben alleen op positieve dingen. Daarbij heb ik een jong nichtje, dat wil ik behoeden voor de fouten die ik zelf heb gemaakt.
Eerlijk gezegd maak ik me wel zorgen. Om m’n nichtje, maar ook om mijn toekomstige kinderen. Het voelt gewoon niet echt veilig om in Delfshaven over straat te gaan als je je in de kringen begeeft waarin ik me begaf… Ik wil dat mijn kinderen dat later wel kunnen.
Waarom heb je het gevoel dat het onveilig is?
Kijk, weet je wat het is, het is logisch dat als jij ruzie hebt met iemand en je weet dat hij vaker is gezien met een mes op zak, dat jij dan ook besluit een mes te gaan dragen. Want dan voel je je gewoon veiliger – ook al is het niet zo. Maar ja, daardoor gaan veel jongeren messen dragen en zo houdt het zichzelf in stand. Het idee dat het hier onveilig is, wordt trouwens ook gecreëerd door de media. Ik zie en lees er zo veel over! Vind je het gek dat mensen denken dat het onveilig is?
Waardoor denk je dat het komt dat jongeren in de stad nu vaker messen dragen?
Sociale media. We zitten dag en nacht op onze telefoon. Daardoor is er in potentie overal conflict. En een conflict op sociale media wordt snel groter gemaakt. Ook de opkomst van drillrap speelt volgens mij een rol. Niet per se in de zin dat jongeren agressiever worden, maar de videoclips dragen wel bij aan dat het normaal is om wapens te zien. Op sociale media is alles te zien, voor iedereen. De verleiding wordt groter. En het zijn juist de kids tussen de twaalf en vijftien die vatbaar zijn voor die verleiding. En voor verveling ook, trouwens. Ik verlang soms wel eens naar de oude tijd. En ja, ik ben pas 18, maar toen ik 13 was, was het echt anders. Het is iets van de afgelopen jaren.
Is het dan zo snel gegaan?
Weet je wat het is, als ik nu ruzie met jou krijg wordt het gefilmd en gepost en binnen no time weet de hele stad het. Zo lijkt het alsof incidenten veel vaker gebeuren, maar ik weet niet of dat zo is. Wat ik wel weet is dat het bewustzijn bij jongeren van wat er allemaal mogelijk is veel groter is geworden. Doe daar (online) groepsdruk bij en het feit dat jongeren makkelijk beïnvloed raken, en de kans dat we domme dingen gaan doen wordt groot.
Wat zou volgens jou een oplossing kunnen zijn?
Het zijn natuurlijk niet alleen de messen zelf die het probleem zijn; het heeft ook te maken met de situatie waarin veel jongeren in de stad zich begeven. Vaak hebben jongens (en meisjes trouwens) niet echt perspectief of een idee wat ze willen doen later. Geen richting en vaak ook geen goede voorbeeldfunctie. Geen broer of zus, geen vader of neef die ze iets kan leren en op het rechte pad houdt. Die had ik zelf ook niet, maar daarom probeer ik dat nu voor mijn nichtje te zijn. En voor alle jonge kids uit de buurt. Ik heb fouten gemaakt, waardoor ik nu weet wat valkuilen zijn. Andersom werkt het ook zo; als jouw oudere broer criminele dingen doet, ga je dat sneller zelf ook doen. Daarom praat ik veel met jongens uit de buurt, vraag ik hen of ze vragen voor mij hebben, wat ze willen weten. Een voorbeeldfunctie, een leider die goede dingen doet, is echt belangrijk.
Wat vond je van de bijeenkomst bij Urban Skillsz in Delfshaven (de jongerenbijeenkomst van Geweldig Rotterdam-red)?
Perfect man. Ook al moest ik er zijn (voor mijn dagbesteding), ik vond het heel inspirerend! Het was goed om te praten over onszelf en met elkaar. Ik vind het belangrijk om over de problemen die we tegenkomen te discussiëren. Dat doen we namelijk niet vaak. Zulke bijeenkomsten moeten vaker plaatsvinden, dat zou al een deel van de oplossing zijn denk ik. Misschien kan het op school: levenslessen in plaats van rekenen of taal!
Wat zou je Rotterdamse jongeren nog mee willen geven?
Doe je best, geef niet op! Verwelkom alles wat positief is. Grijp je kansen, dan kom je er vanzelf wel. Alles wat goed kan gaan moet je met beide handen aanpakken, dan ga je dat andere leven laten. Daarom zou ik zeggen: hou je ogen goed open en blijf vooral jezelf. En vergeet niet: put down da shanks!
Gili loopt lachend weg. “Ik moet naar de tandarts, m’n kiezen laten trekken! Ik zie je hopelijk snel weer eens. Laters!”
