“Een Homey loopt gewoon mee” – hoe Rotterdam jongeren een maatje geeft dat écht blijft
Het is woensdagochtend als Gerard zijn telefoon pakt. Een moeder belt in paniek: haar zoon is weer te laat thuisgekomen, misschien helemaal niet. Gerard stelt haar gerust en zegt: “Ik ga wel even langs.” Gerard is geen jeugdzorgwerker in pak en ook geen hulpverlener van achter een bureau. Gerard is een Homey – iemand die letterlijk naast jongeren staat, juist wanneer anderen het niet meer weten.
Meer dan een hulpverlener
Het concept Homey’s is begin 2025 gestart in Rotterdam, vanuit een fieldlab over jeugdcriminaliteit en preventie. Het idee was even simpel als doeltreffend: jongeren die dreigen af te glijden hebben niet nóg een loket nodig, maar een mens. Iemand die meegaat naar afspraken, belt als het misgaat en er ook is op momenten dat anderen afhaken.
“Je kan een jongere niet begeleiden zonder het gezin mee te nemen,” legt Esmée Welbergen, projectleider Preventie met Gezag, uit. “Als een jongen net uit detentie komt en de moeder verdrinkt in schulden, dan moet je dáár ook zijn. Anders werkt het niet.”
Samen met Tanja Vermonden (veiligheidsregisseur Centrum) en de drie Homey’s Gerard, Oda en Antoine, vormt zij het team dat dit nieuwe initiatief in Rotterdam van de grond tilt.
Wandelen in plaats van formulieren
Een Homey werkt niet vanuit protocollen, maar vanuit contact. Soms begint dat met een simpele wandeling door de wijk, soms met meerijden in de auto of een bezoek aan school. De kracht zit in de vanzelfsprekendheid: het gesprek ontstaat onderweg, zonder dat er een dossier openligt.
“Overal waar jongeren komen, gaat het over hun strafbare feiten,” vertelt een Homey. “Bij ons niet. Wij willen eerst weten wie jij bent, wat jij wilt. Pas daarna kijken we naar problemen. Zo bouw je vertrouwen op.”
Die aanpak werkt. Jongeren die eerder wegdoken voor hulpverlening, blijken nu bereid om te praten – soms zelfs over dingen die ze nooit aan iemand hebben verteld.
Kleine stappen, groot verschil
De resultaten zijn vaak bescheiden, maar van grote betekenis. Een jongen die eindelijk weer naar school durft. Een moeder die voor het eerst haar schulden bespreekbaar maakt. Een gezin dat na jaren wantrouwen een brief durft te openen omdat er iemand naast zit die het rustig uitlegt.
“Onze successen zijn misschien klein,” zegt Gerard, “maar voor die jongeren zijn ze enorm. Als iemand je eindelijk durft te vragen om hulp, dan is dat een doorbraak. Daar begint het.”
Continuïteit in plaats van wisselingen
Een belangrijk verschil met reguliere hulpverlening is de tijd. Waar wijkteams vaak maar kort betrokken mogen zijn, blijft een Homey zolang dat nodig is. Ook als een jongere verhuist of een tijdje vastzit.
Dat maakt het verschil, benadrukt Oda: “Als je steeds een nieuw gezicht krijgt, ga je je verhaal niet meer vertellen. Wij blijven, ook als het lastig wordt.”
Oproep aan professionals
Homey’s zijn geen vervanging van bestaande hulpverlening, maar een aanvulling. Ze vormen een brug tussen jongeren, gezinnen en het en andere vormen van hulpverlening. Ze zorgen dat jongeren niet verdwijnen uit beeld, maar juist verbonden blijven met kansen op school, werk en herstel.
Hun boodschap aan professionals is eenvoudig en krachtig:
“Heb je hulp nodig of vragen? Gewoon bellen!”
“Het mooiste zou zijn als we over een paar jaar niet meer nodig zijn,” zegt Antoine. “Dat jongeren zelf weer stevig genoeg staan. Tot die tijd lopen wij gewoon mee.”