Ali (22) is een geboren en getogen Rotterdammer, met een hart voor de stad en haar jongeren. Hij wil met kinderen werken, als jongerenwerker of, het liefst, als gymdocent. Hij benadrukt het belang van goede rolmodellen. Zo is zijn droom om gymdocent te worden, door zijn eigen gymdocent aangewakkerd. Hij gaat binnenkort stagelopen bij Stichting Jongerenwerk op Zuid (JOZ), kernteampartner van Geweldig Rotterdam.
Ha Ali, fijn dat je even tijd hebt voor ons! Zou je wat over jezelf kunnen vertellen?
Ja, natuurlijk, geen probleem. Mijn naam is Ali, ik ben tweeëntwintig jaar en geboren en getogen Rotterdammer uit Pendrecht. Ik heb net mijn MBO-4 diploma afgerond, en ik werk tegenwoordig in de haven, waar ik nachtdiensten draai.
Vind je het leuk om in de haven te werken?
Ja op zich wel, maar ik wil eigenlijk terug naar school gaan om weer met kinderen te werken, om gymdocent te worden. Dat is mijn passie. De sportopleiding is door omstandigheden niet gelukt, maar ik ga binnenkort (in februari) beginnen aan de opleiding Persoonlijke begeleider specifieke doelgroep (beperkten, ouderen, etc.). Daarvoor ga ik stagelopen bij Stichting Jongerenwerk Op Zuid. Geregeld tijdens onze pizzabijeenkomst met Geweldig Rotterdam!
Wat goed om te horen! Waar denk je dat die passie voor jongeren helpen vandaan komt?
Ik heb zelf veel hulp gehad van ouderen, van rolmodellen. Door hun adviezen en begeleiding ben ik op het rechte pad gebleven. Als die er niet waren geweest dan zou ik zelf op onderzoek gaan en waarschijnlijk ook de mist in zijn gegaan; omdat mijn rolmodellen ‘het’ echt geleefd hebben kunnen zij je wat leren. Ik wil terug naar school om jongeren die geen rolmodel hebben te begeleiden, ik wil een voorbeeld zijn voor de jongeren.
Wie zijn rolmodellen voor jou?
Voor mij zijn het mijn ouders, maar voornamelijk mijn oudere broer, iemand van wie ik veel heb geleerd. Hij heeft veel gedaan wat niet goed was, maar hij heeft mij daardoor geleerd niet in dezelfde valkuilen te trappen als hij. Daarnaast heeft mijn gymdocent op de middelbare school mij heel erg geholpen, juist ook buiten school. Hij nam mij bijvoorbeeld mee naar open dagen van opleidingen omdat mijn vader altijd werkte en geen tijd had me te brengen. Zo nam hij me bijvoorbeeld naar het CIOS in Breda. In zijn vrije tijd, begrijp je! Extra meters maken. Ik denk vandaag de dag nog steeds aan wat hij heeft gedaan voor mij. Dat doet hij echt vanuit zichzelf en dat is mij bijgebleven. Ik wil dat ik ook bij jongeren bij zal blijven door mijn hulp. Ik ben geholpen, dat wil ik terugdoen. Zo geef je positiviteit door aan elkaar. Door hem wil ik graag gymdocent worden.
Waar denk je dat je jongeren als rolmodel bij zou kunnen helpen?
Persoonlijk denk ik dat het grootste probleem is dat jongeren de juiste rolmodellen niet altijd zien. Jongeren hebben moeite met de juiste mensen uitkiezen als rolmodellen. Dat ze iemand hebben waar ze naar opkijken, terwijl ze eigenlijk niet naar diegene op zouden moeten kijken, omdat de geschikte rolmodellen niet in beeld zijn gekomen. Dat komt door sociale media; alleen de mensen die gepusht worden, worden gezien. Terwijl juist de ondernemer uit de wijk, of de gymdocent, mensen met weinig online aandacht, goede rolmodellen zijn.
Wat zijn mogelijke gevolgen van het niet hebben van de juiste rolmodellen?
Een van de gevolgen is onveiligheid, geweld. Messen zijn echt een probleem. Het is vanuit Londen overgewaaid. Geweld wordt verheerlijkt en in random liedjes komen termen voor als shanks, moorden, benen opensnijden en dit en dat. Het wordt zoveel in beeld gebracht. Geweld wordt daardoor normaler, messen lijken gewoon. Als iets heel vaak gebeurt en vaak gezien wordt, dan wordt het uiteindelijk normaal. Dat is het probleem. In muziek, in filmpjes, online maar ook in series en films. Het wordt bijna raar om niet met een mes te lopen. Als je ruzie krijgt (of een vriend) en hij heeft een mes, dan neem je de volgende keer zelf een mes mee. Als je dan geen rolmodel hebt dat tegen je zegt dat het niet normaal is, ga je sneller neigen naar dat mes.
Wat zijn voorbeelden van mogelijke oplossingen?
Lastig, heel lastig. Rolmodellen zijn denk ik wel de nummer 1 oplossing. Jongeren geven veel om kleding, scooters; materialisme zit in de puberteit. Als je dan naar ouderen kijkt die dat ook hebben (patsers met mooie auto’s), wil je dat ook. Maar ze weten niet hoe die persoon eraan is gekomen. In films en series zien ze vervolgens dat mensen aan hun spullen komen door te stelen en af te persen, maar dat is niet zo. Je kan een mooie auto rijden en mooie kleding dragen door een goede baan, waarbij je zelfs doet wat je leuk vindt. Als je goede rolmodellen hebt die dat kunnen laten zien, dan ben je al verder. Omdat ik hard werk kan ik mooie kleding kopen, jongeren uit de wijk kijken daarnaar. Dan zeg ik ze: je ziet mij vijf keer per week nachtdiensten draaien, ’s avonds laat naar werk gaan; daarom draag ik zulke mooie kleding.
Een rolmodel moet iemand zijn die echt wil helpen, niet wil pronken. Jongens die graag laten zien wat ze hebben maar niet hoe ze eraan zijn gekomen, dat zijn geen goede rolmodellen. Die maken misbruik van die jongeren. Jongeren zijn heel beïnvloedbaar dus als ze op een verkeerde manier beïnvloed worden is dat schadelijk.
Daarnaast moeten jongeren meer informatie krijgen, laten zien wat voor banen er allemaal zijn. Ze weten dat je profvoetballer, rapper, loodgieter, timmerman, vuilnisman of op kantoor kan werken, maar er zijn zoveel jobs waar de gemiddelde jongere in Rotterdam nog nooit van gehoord heeft. Iedereen heeft talent, iedereen vindt wel iets leuk, dus als je op school of in het buurthuis laat zien wat er allemaal mogelijk is, op persoonlijk vlak, dan gaat dat echt verschil maken! Dit moet verder gaan dan ‘wat wil je later worden’. ‘Rijk’ hoor je vaak; maar hoe ga je rijk worden? Je moet doorvragen als oudere, als voorbeeld, als rolmodel. Neem die jongeren bijvoorbeeld een dagje mee naar plekken met banen waar ze nog nooit van hebben gehoord, zoals programma’s als Klokhuis en Klaas Kan Alles ooit deden.
