Theatergroep de Klassieken is een nieuwe partner van Geweldig Rotterdam en heeft een unieke gereedschapskist ontworpen wiens hulp we goed kunnen gebruiken in de lange tocht tegen messengeweld in onze stad. In dit artikel maakt u kennis met oprichter, artistiek directeur en acteur Annemieke Elstak en haar man, muzikaal leider en tevens acteur bij De Klassieken, Aron Elstak.
Kunnen jullie wat over TG de Klassieken en over jezelf vertellen?
Aron: Annemieke heeft in 2010 ons theatergezelschap opgericht, toen nog onder de naam Theatergroep Mangrove. Onder onze nieuwe naam richten wij ons alleen nog op klassiekers – van de oude Grieken tot Shakespeare en Oliver Twist – die we bewerken voor verschillende doelgroepen, met name middelbare scholieren. Zo ook met de voorstelling waarmee we aan Geweldig Rotterdam zijn verbonden: WRAAK. Gebaseerd op de Oudgriekse tragedie ‘Elektra’ die wij in een modern jasje hebben gestopt.
Annemieke: Ik heb ons gezelschap opgericht, run het bedrijf en ben artistiek eindverantwoordelijke (wat betekent dat ik de concepten bedenk maar ook de subsidies aanvraag, etc.). Ik speel ook mee in WRAAK. en heb heel veel hulp van een geweldige groep mensen.
Hoe zijn jullie verbonden met Geweldig Rotterdam?
Annemieke: Dat is wel grappig, want we hadden de voorstelling WRAAK. al gemaakt – die is in juni 2021 in première gegaan. Daarna raakten we in gesprek met Geweldig Rotterdam. We kwamen er eigenlijk direct achter dat de pijlers waar de campagne over gaat, heel dichtbij die van de voorstelling liggen. En dat is toch best bijzonder, want de subsidieaanvraag heb ik dus al anderhalf jaar geleden gedaan. In die aanvraag stonden de concepten van groepsdruk, wapens, jeugdbendes en moeilijk nee kunnen zeggen, al centraal. We hebben de voorstelling een klein beetje aangepast naar specifiek het onderwerp messengeweld: we focussen ons daarom met name op het nagesprek met het publiek, de jongeren dus. Die aanpassingen zijn echter minimaal omdat de voorstelling zich al zo goed leent voor dit onderwerp.
Kan je wat meer vertellen over het nagesprek?
Annemieke: Dat is denk ik wel uniek aan onze manier van theater maken. We hebben vier verschillende eindes van de voorstelling geschreven, die we zullen spelen op basis van het oordeel van het publiek. Ik kan niet te veel verklappen, maar de twee jonge hoofdpersonages plegen een moord in het verhaal, waarop wij aan het publiek vragen om jury in de rechtbank te zijn. Het oordeel dat zij vellen bepaalt welk einde wij zullen spelen. Daarna gaan we aan de hand van stellingen met de zaal in gesprek, en vragen we door. ‘Wie is er schuldig en waarom?’ Zo ontstaat er interactief theater, dat moeilijke onderwerpen zoals het messengeweld, bespreekbaar maakt.
Wat is jullie doel?
Aron: Zoals Annemieke aangeeft; op een theatrale manier het onderwerp bespreekbaar maken. In plaats van een educatief programma neerzetten waarin je met een moralistisch vingertje zwaait, willen wij op een eigentijdse manier het onderwerp op tafel brengen. In klassiekers zoals de tragedie van Elektra zitten tijdloze waarheden, waar wij een moderne saus overheen gieten, specifiek gericht op deze doelgroep. Zo werken we in de show onder andere met vijf ‘live’-camera’s, doen we aan vloggen, draaien we harde dancemuziek en komen influencers aan bod. Alles om deze doelgroep te bereiken.
Wat is jullie persoonlijke motivatie voor dit soort voorstellingen?
Aron: Vooral het spelen voor deze doelgroep is geweldig. Jongeren zijn ontzettend tof, ze zijn zo eerlijk en open! Het is heel interessant om te zien dat, wanneer je jongeren serieus neemt (en dus niet met een vingertje gaat zwaaien van ‘zo en zo moet het’, maar als je echt naar ze luistert), je bij wijze van spreken de capuchon ziet afgaan en ze aan je lippen hangen. Je moet echt je best doen om ze ergens te krijgen, maar als je ze eenmaal daar hebt, is het echt geweldig publiek om voor te spelen.
Annemieke: Daar ben ik het helemaal mee eens. Als gezelschap zijn we heel Rotterdams, dus we willen graag een afspiegeling van de stad zijn in wat we uitdragen. Rauw, maar ook heel mooi. Het moralistische werkt niet op dit thema en bij deze doelgroep; kan juist dat rauwe zoden aan de dijk zetten. Deze jongeren hebben namelijk al zo’n duidelijk moreel kompas – dat merk je tijdens de voorstellingen die we al gespeeld hebben – die hoeven we hun niet meer te bieden. Wat wij bieden is de mogelijkheid om het gesprek aan te gaan op een rauwe, theatrale manier.
Hoe heeft theater invloed op ons gezamenlijke doel; minder messengeweld?
Annemieke: Ik denk best wel wat. Er zijn al zo’n vijf duizend jongeren die deze voorstelling hebben gezien; juist omdat wij het verhaal heel herkenbaar en modern maken, zonder af te doen aan het verhaal (zo hebben de hoofdpersonen hun Griekse namen nog steeds), zorg je ervoor dat je het beste van beide werelden met elkaar verbindt: jongeren leren het theater kennen (en je trekt ze uit hun comfortzone) en ze leren om over het onderwerp te praten. En omdat jongeren de jury zijn, krijgen ze de mogelijkheid om de situatie diep te doordenken. Zo creëer je bewustwording en bied je verscheidenheid aan perspectieven bieden. Dat is ons doel. Dat past natuurlijk heel goed bij het doel van Geweldig Rotterdam.
Foto: Mieke van der Raay
