Mark Bolk (26) is fotograaf en woont al zijn hele leven in Rotterdam. Hij is opgegroeid in West en heeft er nu ook zijn studio. West is zijn plek, de buurt waar hij is begonnen met fotograferen. Voor Geweldig Rotterdam schiet Mark foto’s van jongeren samen met jongeren, versierd door symbolen en quotes waar de jongeren zelf mee zijn gekomen. Op zaterdag 5 februari waren er zo’n vijftien jongeren bij Mark in de studio. Voor het resultaat kunt u kijken op www.shanksdown.nl! In dit artikel gaan we in gesprek met Mark.
Ha Mark, hoe is het met je?
Goed, goed. Ben erg druk maar dat is juist fijn. Ik heb van mijn passie m’n werk gemaakt, en daar ben ik erg dankbaar voor. Dus ik mag niet klagen!
Hoe was de fotoshoot met de jongeren?
Was tof, ongedwongen sfeer. Er werd ook veel gelachen, dat is belangrijk. Die jongens konden uit symbolen kiezen – een kroontje (was ik fan van – Biggie, Basquiat), een hartje, een oog, het yin-yang teken, etc. – en een quote verzinnen, die zouden dan op de foto’s komen. Het portret kregen ze op a3 formaat mee naar huis.
Dat is wel cool, een poster van jezelf thuis hebben hangen.
Haha, ja zeker. De jongeren waren volgens mij wel tevreden, vonden het allemaal heel leuk. We gaan het dus vaker doen, maar waarschijnlijk ga ik de volgende keer naar een buurthuis op Zuid in plaats van dat de jongeren naar mijn studio komen in West.
Wat vind jij van de messenproblematiek?
Ik heb geen eigen ervaringen met messengeweld, maar wat ik hoor baart me wel zorgen. Het zit diep in de muziek, in de teksten van die drillrappers. Het is een hype, ik denk dat het een uiting is van andere problemen; armoede, sociale media, groepsdruk. Dat is een giftige mix. Ik vind wel dat daarin de media te vaak naar de rol van de ouders wijst. Volgens mij is dat fout, want wat je ook doet als ouders, wat die kids kijken, leren en zien op school, op straat en online, daar heb je geen zicht op. Iedere ouder probeert normen en waarden bij te brengen en doet z’n best.
Daarbij komt dat veel jongeren waarde hechten aan mooie, dure spullen, misschien juist omdat ze thuis bijna niets hebben (gehad) – veel dure kleding en een dure auto hebben wordt gezien als ‘het’ gemaakt hebben. En dan wordt daar op Snapchat of Telegram mee gepronkt – wij hebben geen idee wat daar online allemaal gebeurt. Daar wordt de realiteit verdraaid, waardoor jongeren denken dat materie hebben hetzelfde is als ‘het’ gemaakt hebben.
Wat is volgens jou ‘het’ gemaakt hebben?
Je passie volgen, doen wat goed voelt.
Wat is daarvoor nodig?
Van alles. Talent, doorzettingsvermogen, maar vooral, een rolmodel hebben dat je laat zien wat er allemaal is, waar je talentvol in kunt zijn. En dan heb ik het niet over influencers, of rappers, want veel van hen doen het voor henzelf. Het gaat bij hen om imago. Een rolmodel is in mijn ogen iemand die zelf ‘dat’ leven heeft geleid, maar eruit is gestapt. Die kan echt vertellen wat je moet doen om dat ook te doen, die kan je meenemen in zijn of haar verhaal – en bovendien, jongeren nemen alleen iets aan van mensen die weten waar ze het over hebben omdat ze zelf hebben geleefd. Zo van ‘kijk wat hij allemaal heeft moeten doorstaan, zo tof is dat helemaal niet. Ik stap er beter nu uit, want wat hij heeft meegemaakt wil ik niet.’ En puberbreinen werken anders, die zijn zo gefocust op de korte termijn, dus het kost wel moeite om dat besef bij jongeren op te wekken.
Maar wij moeten hen ook helpen. Wij moeten hen helpen, en vooral inspireren. Het heeft geen zin om iemand te blijven oppakken – dat vinden die jongeren alleen maar tof. Straffen heeft dan nog weinig zin. Nee, als je ze inspireert, ze hun eigen talenten laat ontdekken, kan je veel meer bijdragen aan de oplossing.
Wie was jouw rolmodel?
Een vriend van m’n oom, een hele goede fotograaf. Vroeger tekende ik alleen maar, maar toen ik op mijn veertiende een keer bij hem over de vloer kwam en ik hem met allerlei camera’s zag, mocht ik ermee aan de slag. Ik wist direct; dit past veel beter bij me. Toen ben ik iedere dag gaan fotograferen, bezig gegaan. Dat was echt een keerpunt in mijn leven. Hij heeft mij de stappen uitgelegd die ik moest nemen om fotograaf te worden. Hij heeft mij vooral laten zien dat je het ook kan maken buiten de paden die school je biedt om. Ik was echt slecht op school, maar door hem zag ik in dat school niet alles is. We moeten jongeren de kans geven om te experimenteren, te proberen, uit te zoeken wie ze zijn.
Hoe?
Ik denk dat dat begint op school. Het positieve aan school is toch dat het verplicht is; als je daar vakken krijgt als theater, dans, fotografie, koken of iets, in plaats van theorie en wiskunde, kunnen jongeren beter hun eigen talenten ontdekken.
[vc_single_image image=”6619″]
