Interview Tanya Hoogwerf (Leefbaar Rotterdam)
Vanuit welke hoedanigheid bent u bezig met de messenproblematiek?
Zowel vanuit de commissie Zorg, Onderwijs, Cultuur en Sport (ZOCS) als de commissie Veiligheid en Bestuur (VB) ben ik woordvoerder voor Leefbaar Rotterdam. Het onderwerp ligt me na aan het hart!
Al iets gezien van Geweldig Rotterdam?
Zeker! Jullie zijn goed bezig. We hebben natuurlijk de wapeninleveracties gezien en ik ben samen met Tjalling (Vonk, ChristenUnie, red.) bij de lancering van de campagne geweest, in de tuin van het stadhuis, met burgemeester Aboutaleb en een paar jongeren. Dat was al erg inspirerend, laat staan de rest van de campagne!
Wat is uw visie op de messenproblematiek?
Het is een gigantisch probleem. Ik vind het bizar om te zien hoeveel jonge kinderen in onze stad met een mes rondlopen. Je ziet het al een aantal jaar escaleren. We lijken minder grip te krijgen op de situatie… Ook al zijn we hard aan het werk, we zijn er nog lang niet!
Wat zijn oorzaken voor deze escalatie?
Dat is niet makkelijk te zeggen. De problematiek is meervoudig. Er wordt natuurlijk vaak gewezen naar de opkomst van drillrap, waarin geweld verheerlijkt wordt. Ik denk zeker dat dat ermee te maken heeft, we moeten bewust zijn van de boodschap die in die clips en muziek verborgen zit. Maar met name de opkomst van sociale media is denk ik een belangrijke factor. Vooral het feit dat we als maatschappij geen idee hebben wat onze kinderen online uitspoken, draagt bij aan de escalatie.
Ook wil ik benadrukken dat de rol van ouders essentieel is. Dat het ook jouw kind kan zijn dat met een mes loopt, en dat jij als ouder verantwoordelijkheid hebt. Er is geen ouder in Rotterdam die nu kan zeggen; “niet mijn kind.” De externe factoren zijn gewoon te sterk. Dus: Praat met je kind!
Wat moet er volgens u gebeuren?
We zijn een aantal maanden geleden een initiatief gestart; een veiligheidscordon rondom scholen (samen met het Albeda en Zadkine). Een grootschalige en integrale aanpak van de veiligheid in het onderwijs. Ze zeggen wel eens, it takes a village to raise a child, in Rotterdam denken we groter; it takes a town to raise a child. We hebben iedereen nodig. Dat proberen we dan ook te bewerkstelligen met dat veiligheidscordon. Iedere ‘veiligheidslinie’ heeft een andere manier van het vraagstuk benaderen, maar alleen als we die allemaal inzetten en een goede balans vinden tussen preventie en repressie, kunnen we als stad onze kinderen opvoeden.
Hoe ziet dat eruit?
Wanneer scholen een broedplaats zijn voor criminelen, dan moet je gewoon ingrijpen, maar wel op een logische manier. Wanneer er messen in de bosjes zouden liggen, zet je beveiligers in om die te checken, wanneer er signalen worden opgevangen dat het niet goed gaat met een bepaald kind, zet je jongerenwerkers en wijkagenten in om met het kind, de ouders en buurtbewoners te praten. Alleen als we met een soort sleepnet dit probleem benaderen kunnen we stappen maken.
In hoeverre spelen politieke verschillen in inzicht een rol bij de aanpak van de messenproblematiek onder jongeren?
Dat valt gelukkig over de gehele linie wel mee. Leefbaar zal iets steviger zijn, maar out of the box denken en het met elkaar doen – daar hebben we als gemeenteraadsleden elkaar gevonden. Dat is maar goed ook: je kan dit helemaal o solomio doen, maar je hebt elkaar nodig. Dit probleem is te groot.
Wat zou een oplossing kunnen zijn?
Er is niet één oplossing. De problematiek is meervoudig dus de oplossingen ook; een combinatie van het veiligheidscordon rondom scholen, een betere samenwerking tussen politie en jongerenwerk, zorg en veiligheidshuis en andere partners. Niemand mag buiten de boot vallen.
Ook moeten we jongeren die nog geen geweld hebben gepleegd in de gaten houden; vroeg signaleren. Dat kan in de vorm van fysiek controleren op de aanwezigheid van wapens (preventief fouilleren is soms keihard nodig), maar vooral in het voeren van gesprekken met de kinderen, maar ook met ouders, buurtbewoners, wijkagenten, etc.
Ten slotte zijn sociale media een sleutel. Op Europees niveau (waar we de techbedrijven verantwoordelijk moeten houden) en op lokaal niveau (waar we in de online haarvaten van een buurt of school moeten kruipen) moeten we aan de bak. Nogmaals; de problematiek is meervoudig, dus de oplossing ook. Daarom steun ik de Geweldig Rotterdam campagne van harte; jullie zijn goed op weg!
Dank, dat is leuk om te horen! In dat geval: bent u aanwezig bij de uitreiking van de Shanks Down, Bars up Challenge?
Daar sta ik zeker voor open – sleep ons erbij! Het is belangrijk om aan de doelgroep te laten zien dat de gemeenteraad bezig is met het onderwerp.
